Diann van Faassen 

biografie	gedichten:	contact
	Er is altijd, 2001

BIOGRAFIE

Op die warme vrijdagmiddag 7 mei 1971, om ongeveer 16.00 uur, werd de wereld verrijkt met het bestaan van Diann van Faassen. "Poëzie is het kronkelende pad tussen de smalle en de brede weg", is een veelvuldig geciteerde uitspraak van de dichteres, die beweert dat zij enkel dicht om haar volmakingproces te kunnen voltooien.
Diann werd geboren als Dianne Hilde van Faassen en heeft inmiddels de e laten vallen omdat zij het eerste stadium van de cursus 'Worden wie je eigenlijk bent' met succes heeft afgesloten. Uiteindelijk zal zij kunnen volstaan met D., wanneer zij ook de andere stadia heeft doorlopen. Verwacht wordt dat dit hooguit nog enkele tientallen jaren zal duren.
Ze debuteerde met de bundel Driemaaldaags ( Vers en Gezond, Den Haag 1991). Sindsdien verschijnt zij op de diverse podia in het land. In 1998 verscheen Toverfietsje, dat in 1999 werd opgevolgd door Altijd naar de kermis, beide uitgegeven in eigen beheer.
Diann is sinds 1988 woonachtig in Den Haag waar zij literaire evenementen organiseert, poëzieworkshops geeft en in de redactie van 'Bordelaise Literair' zit. Als dichteres werkt ze momenteel met de poëziepopgroep D.O.M.
Gedichten van haar staan opgenomen in de bloemlezingen Van Haagse dichters die voorbijgaan (Bzztôh, 2001) en in' Vanuit de lucht (Passage, 2001)
Raadpleeg ook www.google.com voor meer over Diann.

ER IS ALTIJD

Er is altijd iets te weten
Er moet altijd iets te weten zijn
Maar niemand laat zich kennen hier

Ik heb van beneden af
omhoog naar jouw balkon gekeken
bevangen door de ruimte – zag ik je rennen

Ik zag je rennen tot je doorhad
dat je niet was in te halen - niet door mij
de galerijen waren leeg – de spijlen schenen tralies

Jij ging mijn gangen na
en had handen rood als aarde
de lijnen in je handpalm waar je mij bewaarde

Jouw hand is door mijn huid gedrongen
om te ontrafelen wat mijn motieven zijn
wanneer je mijn zenuwen blootlegt is het slechts een kwestie van tijd

Ik zou net als vroeger
willen kijken en tevreden zijn met het zicht
ik zou net als toen zonder verlangens willen zijn

Maar er is altijd iets te weten
en we weten al zoveel
we willen altijd verder weten
en niemand laat zich kennen hier

 

© Diann van Faassen, 2001