Adriaan Lakerveld

      laatste update 25 september 2005 (click for English version)


     Previous Home Next

biografie gedichten: contact
bibliografie De tijd..., 1995  
  Vragen, 1997  
  In het slakhouten glas, 1997  


BIOGRAFIE

Adriaan is op 13 mei 1976 in Amsterdam geboren op de plek waar hij 23 jaar later, op 14 november 1999 aan een hersentumor overlijdt. Op vierjarige leeftijd gaat hij naar de kleuterklas van de vrije school (Geert Grooteschool). Nadat hij heeft leren lezen, leest hij het ene boek na het andere. Een tijdlang tot drie boeken per week. Favoriet is Het oneindige verhaal van Michael Ende, dat hij vijf maal leest. In de poëzielessen op school slaat de vonk over. Hier maakt hij in 1991 onder meer het gedicht 'Stilte'.


Adriaan Lakerveld (© Jeroen Lakerveld, 1995)

Zijn eerste doorbraak is het eindwerkstuk voor de Vrije School in 1994. Dit bestaat uit een combinatie van verhalen en gedichten. Bij de podiumpresentatie blijkt dat hij zijn werk ook weet over te brengen. Op velerlei plaatsen benut hij tot het einde toe elke kans om zijn werk voor het voetlicht te brengen, van de lokale radio tot het podium van Poetry International.

Na zijn schoolperiode, afgerond met een Vwo-diploma, wil hij zonder verplichtingen zijn, om alle tijd te kunnen geven aan het schrijven van een Boek. Omdat inbedding in een schrijversnetwerk hem toch wat waard is, gaat hij tekstschrijven studeren aan Hogeschool Noord-Holland. Daar leert hij Suzanne kennen (1995). Inmiddels woont hij op kamers. Het is de tijd met een hoge productie.

Als hij in 1996 van een vakantie terugkomt met een erger wordende pijn in zijn been, brengt dit hem bij Neurochirurgie. Reeds eerder is hij daar geweest, in 1991. Toen bracht onderzoek van zijn scoliose (kromme rug) een goedaardige tumor in zijn ruggenmerg aan het licht, waaraan hij in dat jaar geopereerd is. Maar nu is het ernstiger. Het is niet duidelijk wat er precies aan de hand is, totdat men 1998 een tumor uit zijn voorhersenen verwijdert.

Wil Adriaan tot dat moment niet van ziek zijn weten, na de operatie is dit veranderd. Hij toont de buitenwereld vooral zijn gezonde krachtige kant, ook als hij beseft hoe het er echt voorstaat. Inmiddels heeft hij school en kamer moeten opgeven, en gaandeweg verslechterd zijn gezondheid. Door een chemokuur in april 1999 voelt hij nieuwe energie, organiseert een groot verjaardagsfeest, en begint een dagboek. Hij herleest oud werk en staat er versteld van hoeveel werk over leven en sterven gaat. Wanneer hij eind augustus 1999 beseft dat nu echt zijn sterftijd gekomen is neemt hij vol vertrouwen afscheid.

Adriaan dacht groot, en straalde dat ook uit. Als hij als tiener een kledingzaak binnenkwam, werd hij met egards behandeld. Vanzelfsprekend. Kleine dingen als zijn kop stoten tegen de schouw leken meer emotie op te roepen dan een groeiende hersentumor. In zijn dagboek schreef hij in zijn laatste maanden: '…ik zou wel willen huilen…' en: 'Ik besef dat dat hele gedoe van leven en doodgaan deel is van een groot geheel, en wat valt er dan nog te huilen?' Hij vertelde tot tranen toe geroerd te zijn geweest bij twee momenten uit een voorstelling van de 'Faust', waarin het sterven verbonden is met een nieuw begin. Zijn dood is het begin van het uitkomen van Aan de oever van iets staan.

Ad Lakerveld, 2004

Raadpleeg ook www.google.com voor nog meer meer over Adriaan Lakerveld.


BIBLIOGRAFIE

Boek

Aan de oever van iets staan
(poëzie en proza), samenstelling Ad Lakerveld, Fetze Pijlman, Jeroen Lakerveld, Pieter Bol, Suzanne Kind, Wenda Lakerveld; met illustraties van Bethuel Heldt (pinguïns) en Adriaan Lakerveld, Publicatiefonds Adriaan Lakerveld, Amsterdam, februari 2001. ISBN 90-806141-1-4

In de bloemlezing:

De Nederlandse poëzie van de 19e, 20e en 21e eeuw in 2000 en enige gedichten. Samenstelling Gerrit Komrij. Bert Bakker, Amsterdam, 2004.

terug naar boven


(-)

De tijd verbrokkelt met de dag
het gruis dat gooi ik achter me

Soms draai ik me om
en staar nostalgisch naar de resten

Een onleesbare puinhoop
is wat er van vroeger overbleef

Maar soms, heel soms
vind ik een gaaf brokje
een brokje pure tijd

Ik raap het op
en onderzoek het wat gerichter

Het verpulvert in mij hand.


© Adriaan Lakerveld, 1995


VRAGEN

Dat je loopt
urenlang
je af en toe afvraagt
waarom je er nog niet bent

Dat je doorloopt
en je zelf af en toe terug vraagt
hoe je moet weten
dat je er bent.

Dat je gaat zitten
en jezelf antwoordt
eerst even rusten
rustig kijken waar je bent.


© Adriaan Lakerveld, 1997


(-)

In het slakhouten glas
zweeft een okkertje
een okkertje van maliedraad

De omgeving beweegt
deint mee op rumoer
soms tot kolken en geschuim

Raakt het maliedraden okkertje
de slakhouten glaswand
dan sterft het okkertje van angst

Dat wist het van tevoren
Het blijft nog lang
onrustig in het glas.



© Adriaan Lakerveld, 1997

CONTACT
Erven Adriaan Lakerveld, p/a Ad Lakerveld: ad@lakerveld.org

UITGEVERIJ
Publicatiefonds Adriaan Lakerveld
Quinten Massijsstraat 22
1077 MD Amsterdam
Tel: 020 - 673 44 91
E-mail: adriaansboek@xs4all.nl

 

Deze pagina is onderdeel van het dagblad voor poëzie Rottend Staal Online


© Erven Adriaan Lakerveld/Rottend Staal Online 2004. Auteursrecht berust bij de auteurs op basis van de Auteurswet 1912. Er mag niets uit deze website worden overgenomen, opgeslagen op media ter verspreiding onder derden, gepubliceerd of anderszins verveelvuldigd zonder uitdrukkelijke, voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteurs.